Robert Schumann

Robert Schumann (ur. 8 czerwca 1810 w Zwickau w zachodniej Saksonii, zm. 29 lipca 1856 w Endenich (Bonn) ) – niemiecki kompozytor, krytyk muzyczny i autor artykułów poświęconych muzyce. W Lipsku chodził na studia prawnicze, które zakończył, aby mógł poświęcić się muzyce. Przez długie lata nie mógł podjąć decyzji, czy zostanie kompozytorem czy literatem. Uznawany jest za jednego z najbardziej wpływowych twórców epoki romantyzmu. Schumann zwracał bardzo dużą uwagę na oryginalność swojej twórczości. Odnawianie starych form lub stwarzanie form nowych uważał za oznakę geniuszu. Był pod wrażeniem gry Niccola Paganiniego i zapragnął zostać pianistą-wirtuozem. Niestety długie ćwiczenia doprowadziły do niedowładu jednego z palców, przez co nie miał możliwości grania. Do najważniejszych kompozycji Schumanna należą wczesne cykle miniatur fortepianowych z lat 1832–1839, kiedy komponował niemal wyłącznie utwory na fortepian solo oraz liczne pieśni, spośród których większość napisał w roku 1840, przez biografów zwanym „Rokiem pieśni”. Od roku 1841 pisał głównie utwory orkiestrowe i kameralne. Pozostawił po sobie pięć symfonii (w tym jedną niedokończoną), liczne uwertury, koncerty i sonaty oraz obszerną spuściznę literacką – przede wszystkim recenzje muzyczne, które publikował w magazynie ''Neue Zeitschrift für Musik'' w latach 1834–1843. Był mężem Klary Schumann z d. Wieck, znanej pianistki i kompozytorki, z którą miał ośmioro dzieci. Przyjaźnił się z Felixem Mendelssohnem, Johannesem Brahmsem i Josephem Joachimem. Początkowo związany z Lipskiem, następnie Dreznem i Düsseldorfem, ostatnie dwa lata życia spędził w zakładzie dla nerwowo chorych w Endenich k. Bonn. Źródło: Wikipedia